Kolorowe kwiaty na skalniak i nie tylko: floksy, goździki i ubiorki

Mnóstwo drobnych, stłoczonych obok siebie kwiatów daje mocny efekt i ożywia ogród nagłymi rozbłyskami. To rośliny przystosowane do trudnych warunków – w naturze często rosną w lekkiej, piaszczystej ziemi, wśród skał i kamieni, na otwartych stanowiskach i w pełnym słońcu. W ogrodach przy niewielkiej pielęgnacji odwdzięczą się spektakularnym efektem.

Dzwonek dalmatyński

Można go spotkać nie tylko w ogrodach. Dzwonek dalmatyński jest także sezonowym kwiatem doniczkowym, którego w sprzedaży można znaleźć o każdej porze roku. Obfite i długie kwitnienie, intensywny fiolet okazałych kwiatów i zwarty pokrój zapewniają mu niezmiennie dużą popularność. Poradzi sobie na słonecznym i półcienistym stanowisku, lubi suchą, piaszczystą ziemię. 

Łatwo się rozrasta w zagłębieniach i szczelinach pomiędzy kamieniami w murkach, na skalniakach i kostkach chodnikowych, tworząc oryginalną kwiatową fugę. W ogrodach obficie kwitnie od czerwca do sierpnia, a pojedyncze kwiaty mogą pojawiać się jeszcze do jesieni. W donicach szczególnie do twarzy mu z fuksjami.

Floks szydlasty

Obfite kwitnienie, szybki wzrost i duża niezawodność to cechy floksów szydlastych, dzięki którym są jednymi z najlepszych wiosennych kwiatów formujących kolorowe poduchy. Na pokrytych igiełkowatymi liśćmi płożących się pędach rozwijają się okazałe – jak na tak niewielką roślinę – kwiaty o średnicy do 2 cm, złożone z pięciu płatków w kształcie podłużnych serduszek, często ozdobionych znaczkami w kontrastowym kolorze znaczącymi środki kwiatów.

Występuje w bogatej palecie kolorów: od śnieżnobiałych z niebieskim oczkiem po wszystkie odcienie fioletu, różu i purpury. Warto je posadzić obok siebie dla stworzenia efektu fali, w której jedne barwy płynnie przechodzą w inne.

Goździk siny

Jest przedstawicielem niezwykle licznej rodziny roślin, w której wiele gatunków formuje zielone poduszki. Dzięki sinozielonym, odpornym na upały liściom dobrze sprawdza się na silnie nasłonecznionych stanowiskach. Talerzykowate, intensywnie purpurowe kwiaty rozwijają się na sztywnych łodygach i równej wysokości, zamieniając w czasie kwitnienia płaską poduszkę w półkolisty pompon.

Płożące się pędy warto skrócić po przekwitnięciu dla rozkrzewienia i zagęszczenia rośliny. Pięknie pachnie i łatwo się rozmnaża przez ukorzenianie sadzonek, na które można wykorzystać końcówki pędów po letnim przycięciu. Wetknięte w wilgotne podłoże ukorzeniają się w ciągu kilku tygodni. Najobficiej kwitnie, gdy znajdziemy mu w ogrodzie słoneczne miejsce.

Gipsówka rozesłana

Dobrze rośnie tam, gdzie inne rośliny mogą mieć kłopoty – w zasadowym podłożu i na pełnym słońcu. Delikatne, pasteloworóżowe kwiaty tworzą lekką, romantyczną mgiełkę, ale roślina należy do pionierskich. Niestraszne jej susze.

Jest gatunkiem wprost stworzonym na skalniaki, ale ma też krewnych na inne stanowiska – na przykład jednoroczną gipsówkę letnią na kwiatowe rabaty i łąki kwietne czy bylinową gipsówkę wiechowatą, popularny dodatek do bukietów. Wszystkie mają drobne kwiaty, doskonale wypełniające wolne przestrzenie. Gipsówki zakwitają latem i zastępują poduchowate byliny, które kwitły wiosną. Połączone razem utkają gobelin kwiatów, atrakcyjny przez cały rok.

Skalnica Arendsa

Poduszkowata skalnica Arendsa rozrasta się w gęste, ściśle wypełnione mikroskopijnymi, koperkowymi liśćmi placuszki, które nawet w trakcie kwitnienia nie przekraczają 15-20 cm wysokości. Pięciopłatkowe kwiaty w kształcie gwiazdek są jaśniejsze w środku i ciemniejsze od spodu, co przy stopniowym rozkwitaniu tworzy efekt dwukolorowej warstwy.

Doskonale sprawdza się na skalniakach, alpinariach, przy murkach, a nawet w donicach-misach w połączeniu z innymi niskimi bylinami. Największe wrażenie robi w czasie kwitnienia, w maju i czerwcu, chociaż także poza tym okresem jej zielone poduchy są przyjemne dla oka. Najłatwiej rozmnaża się przez podział na sadzonki w czerwcu, tuż po kwitnieniu. Preferuje wapienną, lekko zasadową ziemię. Ładnie wygląda z rojnikami, rozchodnikami.

Ubiorek wiecznie zielony

W czasie kwitnienia obsypuje się masą śnieżnobiałych, przypominających wielowarstwowe śnieżynki kwiatów. Jest niewysoką krzewinką, której pędy z wiekiem drewnieją u podstawy. Nazwa ubiorka mówi prawdę – pozostaje zielony także na zimę i z tego względu warto mu zapewnić ochronę przed mroźnym wiatrem. A jego łacińska nazwa (Iberis sempervirens) odnosi się do miejsca pochodzenia – Półwyspu Iberyjskiego.

Obumarłe pędy bez obaw można nisko przyciąć wiosną, bo ubiorek dobrze się regeneruje. Kwitnie od końca kwietnia do czerwca, a od czerwca kwitnie jego jednoroczny krewniak, ubiorek okółkowy. Warto posadzić razem te dwa gatunki dla wydłużenia radości z kwiatów na całe lato. Ścięcie przekwitłych kwiatostanów pobudza powtórne, nieco słabsze, jesienne kwitnienie.

Zawciąg nadmorski

Z najeżonych igiełkowatymi liśćmi poduszeczek zawciągu na długich łodygach wyrastają pomponiaste kwiatostany amarantowych kwiatów, które otwierają się już od maja i kwitną nieraz aż do września. Występuje w kilku odmianach barwnych, w tym o białych kwiatach.

Najszybciej można go rozmnożyć przez podział rozrośniętych kęp na mniejsze sadzonki. Trzeba to zrobić wczesną wiosną. Zawciąg doskonale rośnie na słabych, piaszczystych glebach, sprawdza się na słonecznych skalniakach i można z niego tworzyć niskie, poduszkowate obwódki rabat, które utrzymują zwarty pokrój i nie rozrastają się na ścieżki i trawnik.