Czy wiesz, że nie każda dynia jest dobra na zupę? Sprawdź jaki rodzaj dyni używać do jakich dań

Najlepsze dynie są zawsze twarde, mają nieuszkodzoną czystą skórkę. Dojrzałe okazy wydają głuchy odgłos, kiedy w nie pukamy palcem. 

Dynia makaronowa

Na pierwszy rzut oka wygląda niepozornie. Ma owalny kształt i jasnożółtą lub kremową skórkę. Ale jej sekret kryje się we wnętrzu. Po ugotowaniu lub upieczeniu miąższ rozpada się na włókna przypominające nitki makaronu. Wystarczy dynię ponakłuwać i gotować przez 45 minut. Po przekrojeniu i usunięciu pestek skrobiemy ją widelcem jak grabkami. Wtedy oddzielają się zgrabne kluseczki. Jeśli nie mamy wielkiego gara, można dynię przekroić na pół i zapiekać w 180 stopniach przez godzinę. Niteczki wyskrobujemy tak samo jak w gotowanej. Ponieważ są bardzo jędrne i delikatne w smaku, świetnie udają spaghetti i można je polewać sosami. Zarówno tradycyjnymi – mięsnymi, śmietanowymi czy serowymi, jak i lżejszymi – z warzyw lub jogurtu. W tej drugiej wersji cudownie zaspokoi apetyt wszystkich, którzy się wiecznie odchudzają. Porcja makaronu z połowy dyni jest naprawdę słusznej wielkości, a kalorii ma ledwo 90. Poza tym dynia makaronowa jest szczególnie bogata w błonnik (to on powoduje tworzenie się z miąższu nitek), który szybko i na długo zaspokaja głód. 

Dynia piżmowa

Choć wygląda jak duża żółta gruszka, w środku ma charakterystyczny dyniowy miąższ. Soczyście pomarańczowy, pozbawiony włókien, o przyjemnym orzechowym posmaku. Warto ją kupić, jeśli nie chcemy targać wielkiej bani przez pół miasta. Odmiana piżmowa jest bowiem niewielka, ale za to jej gniazdo nasienne małe i tylko w kulistej końcówce.  Cała reszta to miąższ! Aby się do niego dostać, najlepiej przekroić dynię w poprzek tam, gdzie jest najwęższa, obrać obie części ze skórki, a potem dolną przeciąć wzdłuż. Dzięki temu dostaniemy się do pestek, które usuniemy łyżką. Choć jest ich niewiele, warto uprażyć je na patelni z dodatkiem soli i ziół. Dynia piżmowa jest mało wodnista, więc świetnie nadaje się do pieczenia, zyskuje wtedy słodko-maślany smak. Dobrze pasuje i do mięsa, i do owoców.

Dynia olbrzymia

To prawdziwa gigantka, jej największe okazy, doglądane przez amerykańskich farmerów, ważą nawet 900 kg. W Polsce nie osiąga aż takich rozmiarów, bo potrzebuje ciepła, słońca i superżyznej ziemi. Ale i u nas udało się wyhodować olbrzymkę – 580 kg! Co ciekawe, by owoc rósł jak na drożdżach, hodowcy-rekordziści śpiewają mu, głaszczą po skórce. W dzień przykrywają białym prześcieradłem, by słońce nie spiekło skóry i nie zahamowało wzrostu, a na noc narzucają kołdrę, żeby nie zmarzł. Warto jednak wiedzieć, że im większa dynia, tym bardziej pusta w środku. Do gotowania nadają się zatem te mniejsze. Można z nich robić w zasadzie wszystko – zupy, desery, frytki. Miąższ jest pomarańczowy lub żółty, niezbyt słodki i pachnący. 

Dynia hokkaido

Ta mała, mocno pomarańczowa lub zielona dynia ma lekko spłaszczony lub lekko gruszkowaty kształt. Ponieważ jej cienka skórka mięknie w wysokiej temperaturze, można ją piec lub dusić w całości. Szczególnie ten ostatni sposób przyrządzania pasuje do niej jak ulał, bo nawet długo duszona, na przykład w warzywnym gulaszu, zachowuje kształt. Ale równie smaczna będzie przekrojona na pół i zapieczona z farszem. Miąższ przypomina w smaku jadalne kasztany, więc pasuje do tymianku, rozmarynu, kminu rzymskiego. W wersji na słodko można zastąpić je cynamonem, miodem. Jedyne, co nie nadaje się w dyni hokkaido do jedzenia, to pestki – za suche i za twarde.

Tekst: redakcja, zdjęcia: shutterstock

Zobacz także: Wszystko o dyni. Jak uprawiać, które odmiany wybrać i co z niej przygotować