Posłuchaj odgłosów żurawia:
Źródło: http://kola.lowiecki.pl/ao
Żuraw jest nieco większy od bociana, barwy popielatej z czarnymi końcami skrzydeł i wspaniałym, zwisającym pióropuszem, złożonym z czarniawych, wydłużonych i poskręcanych wewnętrznych lotek II rzędu przykrywających ogon. W locie ma wyprostowane nogi i szyję.
Występowanie:
W okresie lęgowym na śródleśnych torfowiskach, bagnach,
podmokłych łąkach i lasach, poza tym na rozległych łąkach i
polach, a także przy brzegach płytkich zbiorników wodnych;
gnieździ się w północno-wschodniej części Europy Środkowej, w tym również w Polsce.
Warto wiedzieć:
Skandynawskie, polskie i niemieckie żurawie - łącznie ok. 30 000
osobników - ciągną jesienią szerokim zaledwie na 200-300 km
"korytarzem powietrznym" na południowy zachód i zimują na
Półwyspie Iberyjskim, w północnej Afryce, a częściowo aż w
Etiopii.
Zachodnią krawędź tego korytarza powietrznego wyznacza linia Lubeka-Antwerpia-Lille, wschodnią zaś linia biegnąca od ujścia
Wisty przez Odrę na wysokości Kostrzynia, Lipsk i Men w rejonie
granicy hesko-bawarskiej.
Przed odlotem żurawie gromadzą się na tradycyjnych miejscach zbiórek w rejonie wybrzeża Bałtyku, np. na Rugii, Olandii i nad jeziorem Muritz.
Stada żurawi lecą kluczem i wydają charakterystyczny "klangor" przypominający głos trąbki (melodyjne "krurr").
Podczas godów samiec kroczy za samicą z wysoko wzniesioną głową,
wykrzykując raz po raz jakby fanfary. Przed okresem lęgowym odbywają charakterystyczne toki z
niezwykłymi tańcami, złożonymi z podskoków, uderzeń skrzydłami,
i bieganiem wkoło.
Żuraw żywi się głównie pokarmem roślinnym - nasionami, jagodami,
zielonymi częściami roślin, w tym również uprawnych, a także
dżdżownicami, ślimakami i owadami.
Źródło: http://lesnictwo.republika.pl/ptaki
Zobacz żurawie:
Źródło: www.youtube.com
