Gil

 
Fot. Krzysztof Matuszczak

Jest nieco większy od wróbla. Jeden z najładniejszych ptaków krajowych. Pierś jaskrawoczerwona (samiec), grzbiet niebieski, skrzydła, ogon i "czapa" na głowie - czarne, spód ciała i pręga przez skrzydła-białe. Dziób krótki, gruby.

Występowanie:

Lasy wszelkich typów, ale przede wszystkim bory szpilkowe i mieszane, poza tym zakrzewione parki, sady i cmentarze; przylatuje także do karmników. W Polsce gniazduje niezbyt licznie. Dopiero na jesieni pojawiają się gile przelotne z północy i wschodu. Do kwietnia w lasach, parkach i ogrodach jest ich bardzo dużo.

Warto wiedzieć:

Wzrost udziału drzew szpilkowych w lasach, moda na sadzenie iglaków w parkach i ogrodach oraz rozwój wysokich zbiorowisk roślinnych na skrajach lasów przyczyniły się zapewne do zwiększenia liczebności gila. Jego niezwykła ufność wobec ludzi (mała płochliwość) ułatwiła mu osiedlenie się w miastach, w których obecnie coraz częściej się go spotyka. Wiele par przebywa razem również zimą i możliwe nawet, że ich związek trwa całe życie. Śpiew gila jest stosunkowo cichy, toteż łatwo go w rozgwarze ptasiego koncertu nie usłyszeć. Śpiewa również samica, co nie jest wśród ptaków zjawiskiem częstym. Pokarm - głównie roślinny (pąki drzew liściastych, nasiona) oraz owady i pająki.
Źródło: http://lesnictwo.republika.pl/ptaki/gil.html

Zobacz samicę gila: