Pod wulkanem: przytulny dom w klimacie prowansalskim z elementami country

Prowansalski dom w stylu country

– Jest tak pięknie, że nie wyobrażam sobie życia w innej części kraju. Z naszych okien widzimy Wilczą Górę, pozostałość wulkanu, a dosłownie rzut beretem od nas zaczyna się malowniczy Złoty Las, w którym wydobywano złoto. Wszędzie mamy blisko – 50 kilometrów w Karkonosze, 90 do Czech i do Niemiec, do Wrocławia jakieś 100. Gdybyśmy mieli się wyprowadzać, to tylko tam, gdzie jest ciepło i przez większą część roku świeci słońce, czyli na południe Europy. Mogłabym tam spędzać polską jesień i zimę, a na wiosnę wracać na moje ukochane Pogórze Kaczawskie – mówi Iwona.

Gdy córki były małe, mieszkali jeszcze w Złotoryi, ale marzył im się dom za miastem, taki rodem z Langwedocji lub Prowansji. A wraz z nim ogród i wakacyjny klimat przez cały rok.

– Styl domu miał nawiązywać do prowincjonalnego południa. Oczywiście z elementami country, bo przecież chcieliśmy zamieszkać na wsi – opowiadają.

Dobrze wiedzieli, jak ich dom ma wyglądać, więc sami go sobie narysowali – z drzewem oliwnym pośrodku, niebieskimi okiennicami i słoneczną werandą. Później znajomy architekt przekształcił ich marzenia w projekt i mogli się budować.

Z wyborem miejsca nie mieli problemu. Jeszcze na studiach Iwona dostała od rodziców kawałek malowniczo położonej ziemi. Dokupili z Michałem sąsiadującą działkę i ruszyli z budową. 

Ogród zaplanowali prosty. Gleba jest tu kamienista i utrzymać się mogą jedynie mało wymagające rośliny. Posadzili więc lawendę i róże, kilka krzewów ozdobnych, trochę ziół, a ostatnio zauważyli, że całkiem dobrze radzą sobie u nich hortensje.

– Wszystko wygląda dokładnie tak, jak sobie wyobrażaliśmy. Nawet udało nam się wykonać na samym środku domu betonowy, wypełniony ziemią krąg. Miało w nim rosnąć drzewko oliwne, ale się nie przyjęło. Kilka lat temu zastąpił je fikus, który rośnie jak szalony – mówią.

Iwona to artystyczna dusza. Choć ukończyła zarządzanie i marketing, ani jednego dnia nie przepracowała w zawodzie.

Za to wszyscy wiedzieli, że pasjonuje się fotografią, więc któregoś dnia znajomi ją poprosili, by zrobiła im sesję ślubną. Od tego czasu nie rozstaje się z aparatem ani w pracy, ani w życiu prywatnym.

Kocha podróże, podobnie jak Michał. Najbardziej upodobali sobie południowe wybrzeże Francji, Włochy i Maroko. Uwielbiają tamtejszy klimat, kuchnię i architekturę.

– Mamy też osobne pasje. Michał lubi żeglować, ale ja z nim nie pływam – bezpiecznie czuję się tylko na lądzie. Jego z kolei nudzi odkrywanie malowniczych uliczek, które ja tak chętnie fotografuję – wyjaśnia.

Kolorowe okiennice i francuskie dodatki do wnętrz

Dawniej ze wspólnych podróży Iwona wracała ze stertami wnętrzarskich gazet, zafascynowana tym, jak pięknie można urządzać domy i mieszkania. Na wnętrza patrzyła oczami fotografki, jak na obraz wieloplanowy, który należy kawałek po kawałku wypełniać.

– Teraz z podróży najchętniej przywożę drobiazgi do domu. Zawsze rozglądam się za moim ulubionym sklepem Maison du Monde, którego jeszcze nie ma w Polsce. Michał się śmieje, że na wakacje powinniśmy brać przyczepkę, bo w samochodzie jest miejsce jedynie na wazon lub lampę.

Nie mieli dokładnego projektu wszystkich wnętrz. – Wpadałam więc na budowę i mówiłam majstrom, jak ma być zrobione pomieszczenie po pomieszczeniu. Pierwsza ekipa mnie nie rozumiała i szybko się rozstaliśmy. Krótko po tym trafiłam na pana Mariusza – fachowca, który pracował kiedyś na południu Francji i bez mrugnięcia okiem przyjął nasze ręcznie lepione tynki, drzewo w środku i kolorowe okiennice – opowiada.

Kuchnia na zamówienie ze starej cegły

Urządzali się kilkanaście lat temu, kiedy nie było w Polsce tak wielu materiałów wykończeniowych. Wykorzystali to, co udało im się zdobyć. Postawili na naturalne materiały. W otwartej części domu posadzki pokrywa terakota, w pokojach – deski, w łazience jest trawertyn.

Na kilku ścianach oraz wokół kuchennego okna z metalowymi szprosami (łup z aukcji internetowej) położyli starą, rozbiórkową cegłę. Michał znalazł ją w sąsiedniej wsi. Z tej samej cegły została skonstruowana dolna zabudowa kuchenna, tylko fronty zrobił zaprzyjaźniony stolarz.

Dekoracyjne wnęki powstały według pomysłu Iwony. – Pan Mariusz użył suporeksu, specjalnego rodzaju betonu. Później ręcznie lepił tynki, na moje życzenie zostawiając liczne nierówności – wyjaśnia. – Cenimy rękodzieło, ale nie gardzimy produktami z sieciówek. I mimo naszego zamiłowania do pięknych wnętrz, staramy się nie przywiązywać do przedmiotów. W końcu dom tworzą ludzie, nie meble. 

Więcej zdjęć obejrzysz w galerii.

INSTAGRAM: @AMM_HOME2005, @IWONA.RYGIELSKA_PHOTOGRAPHY

TEKST I STYLIZACJA: AGNIESZKA WRODARCZYK/ HAPPY PLACE  
ZDJĘCIA: MICHAŁ SKORUPSKI