Wyspa wspomnień: letni domek urządzony starociami

Rośliny przed domem wyglądają trochę jak dzikie, a wszędzie wokół wejścia poustawiane są donice z kwiatami. Ale to dopiero wstęp! Bo pełnię swego dekoratorskiego talentu właściciele ujawniają we wnętrzach, gdzie każdy metr kwadratowy jest niczym zbiór oryginalnych pomysłów, jak zrobić coś z niczego. Z czegoś starego, zniszczonego, nierokującego za wiele.

Choć Elin i Tobias są młodzi, ledwie po trzydziestce, nie lubią rzeczy „od nowości”. Ciągnie ich do staroci, 
które od lat hobbystycznie ratują od zapomnienia. Nadają im nie tylko nowe życie, ale i nowe całkiem znaczenia i funkcje. A dzięki swojej fantazji mogą też zaoszczędzić w portfelu sporo grosza. A to ważne, kiedy jest się na dorobku.

Oboje spędzili dzieciństwo na Alnön w Zatoce Botnickiej. Wyspa, połączona długim mostem z portowym Sundsvall, służy miastu za dodatkowe zielone płuco. W mieście się poznali, zakochali w sobie i założyli rodzinę. Pokusa, żeby się stamtąd wynieść na wyspę, była ogromna. Zwłaszcza że od oazy ciszy i spokoju dzieliło ich zaledwie dwadzieścia minut jazdy samochodem. Zarządzili więc pewnego dnia, że wracają do korzeni. Wiadomo było, że kupią jakiś stary dom do remontu. Choć oboje zawodowo niewiele mają wspólnego z urządzaniem wnętrz (ona jest marketingowcem w Vero Modzie, a on operatorem technicznym), okazali się mistrzami w „zrób to sam”. Do remontu starego domu przystąpili z werwą. Mieli też sporo szczęścia.

Domek letniskowy –  na początku był remont

Choć dom ostatni remont przeszedł w latach 80., był okazem zdrowia – stropy całe, szczelny dach, żadnej spróchniałej deski czy wypaczeń w stolarce okiennej. Gorzej z jego urodą – wszędzie królowało pożółkłe drewno sosnowe, musztardowo-brązowe tony podłóg i ścian, plastikowe wykładziny. Para zakasała rękawy. Zaczęło się zeskrobywanie starych warstw, zrywanie linoleów, dochodzenie do szlachetniejszego kośćca. W ruch poszły pędzle, na ściany i podłogi wylało się morze białej farby, żeby rozjaśnić wszystkie pokoje z tymi na poddaszu włącznie.

Elin i Tobias postanowili remontować dom od razu, czyli mieszkając w nim. Nie było to łatwe, bo jest niewielki. Żyli z dwójką dzieci stłoczeni w jednym pokoju i kolejno wykańczali następne pomieszczenia. Nowością było dobudowanie werandy, która okazała się dodatkowym letnim pokojem, co więcej – przez wszystkich ulubionym. Znalazły się tu oczywiście rzeczy z odzysku i po metamorfozach. Podstawę od maszyny do szycia wykorzystali jako nogę rodzinnego stołu, przy którym jadają w deszczowe dni. W rogu stanął wiklinowy fotel i zrobiło się idealne miejsce do czytania. Młodą ekipę remontową wspierali dziadkowie – babcia wyczarowała na szydełku kolorowe kapy na łóżka, dziadek oddał nawet własny stół stolarski, żeby w kuchni mógł służyć za dodatkowy blat roboczy. Nie mówiąc o dziesiątkach innych drobiazgów, które umaiły wnętrza.

Domek letniskowy – meble z Ikei i stare grabie

Budżet domowy był ograniczony, więc fantazja okazała się kluczem do sukcesu. Co tylko młodym wpadało w ręce, zaraz zastanawiali się, jak by tego użyć, na co przerobić. Kiedy znajomi wystawili na śmietnik stare ikeowskie regały na książki, Tobias natychmiast je przejął i zaczęło się kombinowanie. Wyszła z nich kuchenna półka z gęstymi przegródkami na talerze. Ten pomysł z kolei tak się spodobał znajomym, że zaraz posypały się zamówienia. Nie ma to jak wirusowy marketing – dzięki całej serii półek, które po prostu zaczęli sprzedawać, udało się podreperować domowy budżet i kupić parę nowych rzeczy (tak, tak, takie tutaj też się zdarzają) czy po prostu farby.

Podczas całego remontu Elin i Tobias nie tylko starali się wykorzystać każdą rzecz, nawet tę najbardziej pogryzioną zębami czasu (ze starych skrzyń na owoce zrobili na przykład ciekawe regały kuchenne), ale też zagospodarować choćby najmniejszy kawałek przestrzeni. Pod dachem nie było miejsca na trzy sypialnie, dzieci musiały mieć wspólny pokój. Ale nie do końca, bo… dziewczynki śpią w swoich „kajutach” wbudowanych w skos, przytulnych i nawet oficjalnie oznaczonych specjalnym szyldem.